چراغ قرمز امارات و عربستان براي حمله به متحدان ايران

سوات دلگان افسر سابق نيروي دريايي ترکيه و تحليلگر نظامي، در مطلبي در تارنماي کرادل نوشته: در اين ميان پيامدهاي حمله نظامي وحشيانه اسرائيل به غزه و حمايت بي قيد و شرط آمريکا از آن، اين تغييرات را تسريع مي‌کند. متحدان سنتي واشنگتن از جمله عربستان سعودي و امارات متحده عربي - که زماني در همکاري با واشنگتن ثابت قدم بودند - اکنون مسيرهاي مستقل‌تري را پيش مي‌گيرند و به‌ويژه نسبت به گسترش درگيري‌ها با محور مقاومت محتاط بوده و قويا از آن اجتناب مي‌کنند.

حضور نظامي آمريکا در غرب آسيا

اساس حضور نظامي آمريکا در خليج فارس شبکه‎اي از توافقنامه‌هاي همکاري دفاعي استراتژيک با کشورهاي ميزبان است. اين توافق نامه‌ها شرايط همکاري نظامي را مشخص و کشورها را به دو گروه تقسيم مي‌کنند: آنهايي که متحدان عمده غير ناتو هستند و آنهايي که نيستند. اين طبقه‌بندي عمق و گستره همکاري نظامي از جمله مزاياي استراتژيک و تعهدات را نشان مي‌دهد.

در ميان کشورهاي خليج فارس، کويت، بحرين و قطر در زمره متحدان عمده غيرناتو آمريکا قرار دارند در حالي که عربستان سعودي، امارات متحده عربي و عمان نيز گرچه در اين دسته‌بندي قرار ندارند اما آمريکا در اين کشورها پايگاه نظامي دارد.

نگراني امارات و عربستان از تقابل با ايران

کرادل نوشته، عمليات طوفان الاقصي مقاومت فلسطين (حماس) و تحولات پس از آن در غرب آسيا باعث شده است که عربستان سعودي و امارات متحده عربي در مورد حمايت از عمليات نظامي آمريکا در منطقه موضع متفاوتي نسبت به ساير کشورهاي خليج فارس اتخاذ کنند چرا که رياض و ابوظبي به‌ويژه نگران گسترده‌تر شدن درگيري‌ها و درگيري نظامي با تهران هستند.

يکي از دلايل بروز چنين نگراني‌ها، مشارکت نکردن عربستان سعودي و امارات متحده عربي در عمليات دريايي عليه يمني‌ها در درياي سرخ بود. تارنماي پوليتيکو نوشته که امارات حتي براي استفاده پنتاگون از پايگاه‌هاي نظامي در اين کشور محدوديت‌هايي را به‌ويژه براي حمله به جبهه مقاومت و متحدان ايران اعمال کرده است. بر همين اساس آمريکايي‌ها، براي ماموريت‌هاي خود در اين منطقه از پايگاه‌هاي امارات يا عربستان استفاده نمي‌کنند.

سوات دلگان افسر سابق نيروي دريايي ترکيه و تحليلگر نظامي مي‌نويسد: «تغييراتي که در خليج فارس در حال رخ دادن است استراتژي نظامي و ديپلماتيک آمريکا را تحت تاثير قرار مي‌دهد. غيرفعال شدن پايگاه‌هاي آمريکايي در منطقه پديده جديدي است و اين پرسش را براي منتقدان در واشنگتن ايجاد مي‌کند که فايده اين تاسيسات نظامي چند ميليارد دلاري چيست وقتي که جنگنده‎هاي آمريکايي در صورت بروز يک درگيري نظامي از اين پايگاه‌ها استفاده کنند؟»