شعر از جلال محمدي
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
همه زخم خورده، همه داغداريم
همه خشمگين و همه بي‌قراريم
چنان کوهساري پر از خشم و آتش
در آشوبِ توفاني از انفجاريم
نه هنگام سوگ است، اگر داغ ديديم
نه وقت نشستن، اگر زخمداريم
هلا، وقت ميدان و شور قتال است
دگر فرصت سوگواري نداريم
چه غم اينکه سروي تبر خورده باشد
که ما ملت سروها بي‌شماريم
بگوييد گردن‌کشان جهان را
که تيغ جلا خوردة روزگاريم
جهان گر پر از خصم گردد، چه پروا
که ما شيعة صاحب ذوالفقاريم
چنان آفتابيم و عالم‌فروزيم
چنان آذرخشيم و ظلمت شکاريم
چه انديشه از مرگ داريم آخر
که پروردة دامن کارزاريم
اگر کوه لرزد به خود، ما نلرزيم
در اين جنگ تا پاي جان پايداريم
قلم، تيغِ ما، جوهرْ از خونِ دشمن
ظفرنامة جنگ را مي‌نگاريم
به راه تو از سر گذشتيم اي قدس
به خاک تو روزي قدم مي‌گذاريم
تو اي قلب عالم، تو اي قبلة عشق
تو اي ميهنِ جان، تو را دوست داريم...
«سلامي» فداي تو شد اي وطن، باز
فدايي برايت هزاران هزاريم
سلام خدا بر شهيدان، که ما هم
ز شوق ملاقاتشان پر شراريم...
کپی آدرس
اشتراک گذاری در فیس بوک
اشتراک گذاری در تویتر
پست الکترونیک
اشتراک گذاری در لینکداین
اشتراک گذاری در واتساپ
جلال محمدی
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.