نظر آيت الله بهجت در مورد پياده روي اربعين

پرسشي که مطرح مي‌شود اين است که آيا پياده‌روي از مسافت‌هاي بسيار دور به اين اماکن مقدس، اعم از زيارت معصومين عليهم‌السلام يا ديگر بزرگان، جايز و صحيح است يا خير؟

حضرت آيت‌الله بهجت قدس‌سره در پاسخ به اين سؤال فرموده‌اند که: «اگر اين پياده‌روي ضرري نداشته باشد، در تعظيم و بزرگداشت کسي که به زيارت او مي‌روند، رساتر و بهتر است.»

ايشان تأکيد مي‌کنند که پياده‌روي احترام و تعظيم بيشتري نسبت به زيارت با ديگر وسايل دارد.

ايشان همچنين به خاطرات خود از مراسم اربعين اشاره کرده‌اند که در آن زمان، به‌خصوص در کربلا، جمعيت به حدي زياد بود که از همان جايي که زائران از اتومبيل پياده مي‌شدند، مثلاً گاراژي روبروي در قبله صحن حضرت سيدالشهدا(ع)، هيچ امکان حرکتي براي افراد وجود نداشت و تنها با صبر و حوصله مي‌شد چند قدمي برداشت.

حتي گفته مي‌شد که اگر سوزني بر زمين بيفتد، به دليل ازدحام جمعيت نمي‌توان آن را برداشت. فاصله اين نقاط تا صحن و سپس تا حرم امام حسين(ع) با وجود اين ازدحام بسيار کوتاه اما بسيار سخت و طولاني به نظر مي‌رسيد.

ايشان اضافه کردند که اگر راه‌ها باز گذاشته شود، جمعيت زائران آنقدر زياد خواهد بود که شايد از چند فرسخي تا نزديک حرم، ازدحام و ترافيک جمعيتي به گونه‌اي باشد که حرکت کردن بسيار دشوار گردد.

نکته قابل توجه اين است که بيانات آيت‌الله بهجت مربوط به اسفندماه سال 1377 است، زماني که حزب بعث عراق، راهپيمايي اربعين را ممنوع کرده بود و شرايط حضور زائران بسيار محدود بود.