مجاهدان روز شنبه و دولت انقلابي ما!

چگونه دو‌ گروه مسلح با حرکت از رشت و اصفهان تهران را فتح کردند!؟

در رأس يک گروه از فاتحان تهران يعني قواي مسلح مشروطه‌خواه رشت، محمدولي‌خان تنکابني قرار داشت. او از رجال دربار قاجار بود که مسئوليتهاي مختلف را تجربه کرد. از جمله وقتي ضرابخانه را به وي سپردند و بعد به دليل تقلب در ضرب سکه برکنار شد. پس از فتح تهران نيز امضاي حکم قتل شيخ فضل‌الله نوري در کنار کساني چون سيدحسن تقي زاده و محمدعلي تربيت از نخستين کارهاي اوست. وقتي رئيس الوزرا شد، روزنامه‌ها را بست. باني حکومت نظامي در ايران شد. به کمک براي محمدعلي شاه جهت بازگشت به حکومت نيز متهم گرديد. عمرش نيز در حدود 80 سالگي با خودکشي پايان يافت.

در رأس مسلحين بختياري(اصفهاني) فاتح تهران، سردار اسعد بختياري قرار داشت. وي از مهر 1285 تا اوايل ارديبهشت 1288 شمسي در پاريس اقامت داشت و حدود سي و چند روز پيش از فتح تهران وارد ايران شد؟ و پس از خاتمه کار اصفهان با 700 سوار عازم فتح تهران شد.

باري هر چه بود، روز 22 تيرماه 1288 مسلحين مشروطه‌خواه رشت و اصفهان، در نزديکي تهران به هم رسيدند و پس از درگيري‌هاي پراکنده، تهران به تصرف مشروطه‌چيها درآمد و در روز جمعه 25 تير 1288 داستان جنگ پايان يافت. تهران فتح شد و شاه با پانصد تن از سربازان، بستگان و سران به سفارت روس پناهنده شد.

عجيب اينکه ستارخان که به قول خود به حکم علما و براي تحقق مشروطة مشروعه سلاح به دست گرفته و با قواي استبداد از جمله قشون محمدولي‌خان ماهها جنگيده بود و در سراسر ايران به مشروطه‌خواهي و جنگ‌ با استبداد شهرت داشت، حدود هشت ماه پس از فتح تهران از سوي دولت مشروطه به تهران دعوت شد و اواخر اسفند1288 به پايتخت رفت و بر او گذشت آنچه گذشت.

باري ستارخان هنگامي به تهران رسيد که شهر پر از کساني بود که به آنها «مجاهدان شنبه» مي‌گفتند! حال آنکه جنگ پراکنده به اصطلاح فاتحان تهران در روز جمعه (25 تير1388) پايان يافته بود. پس اين «مجاهدين شنبه» اشاره به کدام مجاهدان و مشروطه‌خواهان بود؟

«مهدي ملک‌زاده» در کتاب «تاريخ انقلاب مشروطيت ايران» مي‌نويسد: «فتح تهران از پنجشنبه شروع شد و روز شنبه جنگ ميان مشروطه‌خواهان و مستبدين با فتح تهران خاتمه يافت و تهران بلکه همه ايران به دست فاتحين ملي افتاد. همان‌ روز صدها نفر از افرادي که در جنگ شرکت نداشتند و در خانه‌هاي خود مخفي بودند و بعضي از آن‌ها هم از مستبدين بودند به محض شنيدن خبر فتح مشروطه‌خواهان و فرار محمدعلي شاه از سوراخ‌ها بيرون آمده خود را چون مجاهدان ملي، مسلح و ملبس نموده و بناي خودنمايي و اظهار رشادت گذارده و از فداکاري‌هاي خود در جنگ داستان‌ها سراييدند، ولي به زودي عده‌اي از آن‌ها رسوا شدند و به نام مجاهد روز شنبه معروف شدند.»

احمد کسروي، مورخ معلوم‌الحال نيز در «تاريخ مشروطه ايران» مي‌نويسد: «در اين فهرست [نمايندگان مجلس مشروطه] آن چه مي‌بايد نيک ديد، نام‌هاي وثوق‌الدوله و مُخبرالملک و ديگر اين‌گونه لقب‌داران است...»

و هم او مي‌نويسد که فرداي روز پيروزي، نامه‌هاي تبريک بسياري از طرف کساني که نقشي در مشروطه نداشتند در روزنامه‌‌ها منتشر شد و اينان با لباس مجاهدان مشروطه و سلاح به دست عکس خود را کنار پيام‌هاي تبريک چاپ کرده بودند. البته بسياري از اينان براي مردم آگاه شناخته شدند و آنان را به طنز و تمسخر «مجاهدان شنبه» ناميدند. عبارت «مجاهد روز شنبه» از کثرت کاربرد در زبان مردم به هر شخصي اطلاق مي‌شد که پس از به سامان‌رسيدن کاري، خود را شريک سعي سامان دهندگان و گروه پيروز قلمداد کرده و تلاش مي‌کند سهمي از حاصل تلاش‌هاي ديگران را به خود اختصاص دهد!

پس از انتخابات رياست جمهور اخير و تشکيل دولت به رياست آقاي سيد ابراهيم رئيسي که نتيجة راي مردم و سال‌ها تلاش و مبارزة سياسي و فرهنگي بسياري از مجاهدان بي‌ادعا بود، «مجاهدان روز شنبه» يعني همان فرصت‌طلبان به ميدان آمدند و پس از جمعة انتخابات رياست جمهوري 1400 «انقلابي روز شنبه» شدند! و مي‌بينيد که در استان ما کساني از قماش همان «انقلابي‌هاي روز شنبه» مديرکل، فرماندار، بخشدار و... شده‌اند. همان کساني که ارزش‌ها و مفاهيمي مانند اصولگرايي و انقلابي‌گري را نفي مي‌کردند و يا حتي اصلا کاري به اين کارها نداشتند و يا با بازي با مفاهيمي چون عدالت‌خواهي و مردمگرايي مشغول جوّسازي‌ها و جنجال‌هاي رسانه‌اي يا دستياري تبليغاتي براي آن و اين بودند، پس از جمعة انتخابات، مدير انقلابي شدند!

شنبه روز عجيبي است. خيلي از تغييرات از شنبه آغاز مي‌شود!