لطيفه‌اي با کليدواژه «همه براي يکي»!

برخي‌ها رسماً و برخي ديگر هم غيررسمي اعلام کرده‌اند که تمايلي به حضور در اردوي تيم ملي ندارند.

فارغ از هر موضوع ديگري به نظر مي‌رسد اين ستاره‌ها که همه چيز خود را از تيم ملي دارند به دنبال لطمه زدن به اعتبار تيم ملي هستند؛ اعتباري که افراد زيادي زحمت کشيده‌اند و قطره قطره جمع کرده‌اند.

گويا آقايان فراموش کرده‌اند که تا چند سال پيش در حسرت پوشيدن پيراهن تيم ملي بودند، اما حالا که تيم ملي در برهه حساسي قرار دارد و همه بسيج شده‌اند تا مسير حضور در المپيک را هموار کنند، اين بازيکنان ناز مي‌کنند.

سوال اينجاست که دقيقاً چه اتفاقي رخ داد مدل تفکر آنها تغيير پيدا کرد؟ آيا پاي پول‌هاي باشگاهي در ميان است يا بحث ديگري وجود دارد که سايرين از آن بي‌اطلاع هستند؟ چرا فدراسيون واليبال برنامه‌اي براي برخورد با بازيکناني که به پيراهن تيم ملي پشت مي‌کنند ندارد؟ کمترين اقدام فدراسيون اين خواهد بود که ITC آنها را براي حضور در تيم‌هاي باشگاهي به راحتي صادر نکند.

هميشه گفته شده که پيراهن تيم ملي به اندازه پرچم ملي مقدس است و کسي حق اهانت با پشت کردن به آن را ندارد، اما به نظر مي‌رسد اين روزها در واليبال برخي بازيکنان در جايگاهي خود را مي‌بينند که به راحتي از عدم حضور خود در اردوي تيم‌هاي ملي مي‌گويند که اين امر مي‌تواند زنگ خطري براي واليبال ملي هم باشد.

خطاب به برخي از بازيکنان بايد گفت که شما در حدي نيستيد که بخواهيد به تيم ملي «نه» بگوييد؛ بلکه اين پيراهن تيم ملي است براي برخي‌ها از شما گشاد است.

عشق و غيرت در واليبال ته کشيده و خشکيده است که ستاره‌هاي باتجربه و گاهاً نوظهور به راحتي حرف از عدم حضور در اردوهاي تيم ملي مي‌زنند.

بازيکنان در هر رشته‌اي سرباز تيم ملي هستند و بايد گوش به فرمان فرمانده باشند تا در نهايت سرمربي تصميم نهايي را درمورد حضور يا عدم حضور بازيکنان بگيرد. نفراتي همچون سيد محمد موسوي، امير غفور، علي‌اصغر مجرد، سيامک مرندي، صابر کاظمي و برديا سعادت بر اساس شنيده‌هاي نيمه موثق تمايلي براي حضور در اردو ندارند که هر کدام بايد نسبت به تصميم خود پاسخگو باشند.

مصطفي کارخانه، پيشکسوت واليبال ايران درمورد عدم حضور احتمالي برخي بازيکنان در اردوي تيم ملي اظهار داشت: تا جايي که من اطلاع دارم برخي نفرات همچون مرندي و موسوي به دليل مصدوميت نمي‌توانند در اردوهاي تيم ملي حاضر شوند که شايد بتوان به اين نفرات حق داد، اما همه بايد بدانند که تيم ملي بالاتر از همه چيز است و اگر ما احترام و جايگاهي داريم به واسطه تيم ملي است.

وي ادامه داد: تيم ملي بايد در اولويت همه باشد. من مي‌دانم که موسوي چند بازي باشگاهي را به دليل مصدوميت نتوانست بازي کند و شايد عدم حضورش در تيم ملي هم تصميمي منطقي باشد، اما بازيکنان جوان حق ندارند به راحتي به پيراهن تيم ملي پشت کنند. آنها بايد با تمام توان و همچون يک سرباز در خدمت تيم ملي باشند. بايد از تمام ظرفيت واليبال ايران استفاده شود تا مسير سخت رسيدن به المپيک را طي کنيم. بايد شعار همه براي يکي و يکي براي همه را به خوبي اجرايي کنيم تا به هدف خود برسيم. به نظرم براي نفراتي که در اردوهاي حضور پيدا نمي‌کنند هم بايد جلساتي برگزار شود تا در نهايت بهترين تصميم گرفته شود.