فرمول کم‌نظير اهل بيت براي تربيت معنوي کودک

در اين روايت آمده است که هنگامي که کودک به سن سه سالگي رسيد، بايد هفت بار والدين به کودک آموزش دهند تا بگويد: «قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ». پس از اين مرحله، کودک تا زماني که به سن سه سال و هفت ماه و بيست روز برسد، رها مي‌شود.

سپس در سن سه سال و هفت ماه و بيست روز، به کودک هفت بار گفته مي‌شود که بگويد: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ» و تا رسيدن به سن چهار سالگي نيز رها مي‌شود.

با ورود به چهار سالگي، به کودک آموزش داده مي شود تا هفت بار بگويد : «صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» و سپس تا پنج سالگي فرصت داده مي‌شود که اين آموزه‌ها در روح و ذهن کودک نهادينه گردد.

در پنج سالگي، وقتي کودک توانست دست راست و چپ خود را تشخيص دهد، به سوي قبله هدايت شده و حالت سجده کردن آموزش داده مي شود  و پس از آن تا رسيدن به شش سالگي رها مي‌شود.

در نهايت، وقتي کودک به سن شش سالگي رسيد، هيئت و ظاهر نماز که رکوع و سجود باشد به وي آموزش داده مي‌شود تا مقدمات اقامه نماز را فرا بگيرد.

اين روايت به صورت مرحله‌اي و هماهنگ با رشد کودک، آموزش مفاهيم ديني و معنوي را برنامه‌ريزي مي‌کند و با تاکيد بر تکرار و فرصت دادن به کودک، زمينه شکل‌گيري ايمان و تربيت روحي او را فراهم مي‌سازد.

اين الگو مي‌تواند راهنمايي عملي براي والدين و مربيان باشد تا به تدريج و با توجه به توانايي‌هاي کودک، تربيتي مؤثر و پايدار را دنبال کنند.