طرح وزير خارجه آمريکا براي احياي ناتوي عربي

به گزارش خبرگزاري تسنيم، وزير خارجه آمريکا در ادامه با اشاره به لزوم اتحاد و همکاري در ميان کشورهاي منطقه بر اين امر اشاره داشت که طي هفته‌هاي آتي با کشور شوراي همکاري در خصوص يکپارچه‌سازي دفاع هوايي و موشکي و تقويت امنيت دريايي گفتگو خواهد کرد.

بلينکن طي ماه‌هاي اخير هفت بار به غرب آسيا سفر کرده اما سفر اخيرش به رياض تحت عنوان شرکت در داووس صحرا اولين سفرش به خاورميانه پس از وعده صادق است. وي در نشست مشورت‌هاي استراتژيک شوراي همکاري خليج فارس با آمريکا در رياض که همزمان با نشست داووس برگزار مي‌شد، اين اظهارات را مطرح کرد که در واقع بيانگر چشم انداز آمريکا براي آينده منطقه غرب آسيا و خليج فارس بود.

آنچه مي توان از اظهارات بلينکن برداشت نمود، اين است که کشورهاي متحد آمريکا بايد براي دوره پسا وعده صادق آماده شوند و در برهه جديد بايد کشورهاي منطقه باهم متحد شوند. البته پوشيده نيست که منظور وزير امور خارجه آمريکا از کشورهاي منطقه، رژيم صهيونيستي است و وي از کشورهاي خليج فارس مي‌خواهد به روند عادي سازي روابط با تل آويو ملحق شوند.

در واقع آمريکا بعد از مشاهده ناتواني ارتش رژيم صهيونيستي در دفاع از خودش به دنبال اين است تا کشورهاي منطقه از جمله کشورهاي جنوب خليج فارس را به سپردفاعي براي رژيم صهيونيستي تبديل نمايد. اين درحالي است که کشورهاي منطقه بجز اردن در شب عمليات وعده صادق حاضر به درگير شدن با موشک‌ها و پهپادهاي ايراني نشدند؛ چراکه مي دانستند که اولا جمهوري اسلامي به دنبال تنش نيست و بعد از حمله به ساختمان کنسولگري اش در دمشق وادار به واکنش در مقابل تجاوزات مکرر رژيم صهيونيستي شده است. ثانيا حساب کشورهاي مسلمان منطقه از رژيم اسرائيل که به طور مستمر در حال اقدام عليه امنيت ملي ايران مي باشد، متفاوت است.

به نظر مي‌رسد در وضعيت کنوني که رژيم صهيونيستي در نتيجه سياست‌هاي توسعه طلبانه به يکباره با خشم فلسطيني‌ها مواجه شده، آمريکا وارد عمل شده تا کشورهاي عرب خليج فارس را تبديل به سپر بلاي اسرائيل نمايد و اين امر را تحت عنوان « اتحاد و يکپارچگي کشورهاي منطقه» نام نهاده است.

در واقع آمريکا به تعبيري درحال احياي ايده ناتوي عربي است که در دوره ترامپ هم دنبال مي شد که تلاش داشت کشورهاي شوراي همکاري را همراه با مصر، اردن و رژيم صهيونيستي در اتحاديه سياسي، نظامي و امنيتي سازماندهي کند تا از اين رهگذر زمينه کاهش حضور در منطقه غرب آسيا را فراهم کند و تمرکز بيشتري بر حضور در درياي چين داشته باشد.

تفاوت تلاش‌هاي دوره ترامپ در دوره جديد منطقه در اين است که در آن زمان کشورهاي شوراي همکاري با استناد به تصوير ببر کاغذي از اسرائيل، اين رژيم را به عنوان قدرتي توازن بخش در منطقه مدنظر داشتند، اما اکنون شرايط متفاوت است. در واقع کشورهاي عربي در چهارچوب طرح آمريکايي بايد عصاکش رژيم صهيونيستي شوند و همين مسئله سبب تغيير در ساختار محاسبه هزينه و فايده همسويي با رژيم صهيونيستي عليه ايران به ويژه پس از عمليات وعده صادق است.