4 شاخصه زندگي موفق در بيان پيامبر (ص)

 زندگي آرماني، زندگي اي است که در آن ارزش هاي ديني در اولويت اول باشد؛ اين ارزش ها شامل تقيدات مذهبي، شرعي و اخلاقي است. چرا که اصل فلسفه خلقت،‌ عبوديت خداست و انسان ها به دنيا آمدند تا عبد خدا باشند، در اين مسير سعي به خرج دهند و به اطاعت خدا و هاديان الهي سر تسليم فرود آورند. در اين بين ابليس تلاش مي کند با زينت دادن دنيا و با تجملات و شهوات و ثروت و ايجاد حس قدرت‌طلبي، انسان ها را از ياد خدا غافل کند و از اين رهگذر، آنها را از اصل هدف زندگي دور کند. البته در اين مسير اکثريت را فريب داد و با ابزارهاي خود، نوع بشر را وارد دوراني به نام مدرنيسم يا «عصر جديد» کرد؛‌ دوراني که دين، افيون ملت‌ها تلقي شد و شعارهايي همچون فردگرايي يا اُمانيسم، دنياگرايي يا سکولاريزم و همچنين سنّت‌ستيزي جايگزين دين شد تا انسان ها به جاي آنکه براي خدا باشند و براي خدا زندگي کنند، براي خود و دنياي خود زندگي کنند و براي رسيدن به زندگي مدرن، سنت‌هاي مذهبي را به حاشيه ببرند و بعد حذف کنند.

ما اکنون مي بينيم اين تفکر شيطاني تا عمق جوامع اسلامي و حتي مذهبي ها ريشه دوانده، به گونه اي که کمتر کسي پيدا مي شود که اهل معنويت باشد و يا باور به مرگ و قيامت به زندگي او سمت و سوي الهي بخشد و يا آن فرد خالصانه براي خدا کار کند. در چنين عرصه اي هر کسي به فکر پيشرفت خود است که از اُمانيسم ناشي مي شود و در اين مسير ممکن است آداب اخلاقي و شرعي را کنار گذارد تا با آزادي بيشتري به آباداني دنياي خود برسد که همان انديشه ليبراليسم يا آزادي خواهي است.

اين تفکر شيطاني وقتي وارد بستر خانواده مي شود، آن را از درون تهي مي کند و سبب مي شود اين وادي مقدس تبديل به تفرجگاه شيطان شود. خانواده اي که روح آن را عبوديت و ياد خدا شکل ندهد و از مذهب به دور باشد و دايره اي به دور خود بکشد تا خيري به همسايگان و اقوام نرساند، به طور قطع همان راهي را طي مي کند که مدرنيته از انسان ها خواست. به اين نسبت، افرادي هم که در بستر چنين خانواده اي تربيت مي شوند، در آينده تبديل به افرادي مي شوند که مذهب برايشان اولويت ندارد، پيشرفت براي آنها حرف اول را مي زند و نسبت به هم‌نوعان بي‌تفاوت و کم‌سود هستند.

بنابراين راهکار برون‌رفت از اين مخمصه دنيا، گرايش به ايمانيات و معارف الهي و نيز انس گرفتن با هر آن چيزي است که سبب تقويت معنويت مي شود؛ لذا خداوند در قرآن مي فرمايد «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ»، «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»؛ بي ترديد انسان در زيان کاري بزرگي است؛ مگر کساني که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند و يکديگر را به حق توصيه و به صبر سفارش کرده اند.

تمسک به سيره و راهکارهاي برترين خوبان بشر يعني پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و اهل بيت وحي نيز از ديگر راهکارهاي مهمي است که هر فرد مؤمني بايد به آن تقيد داشته باشد؛ چرا که در اوج انسان هايي هستند که به خداوند ايمان آوردند و برترين عمل صالح را انجام دادند و اطرافيان و شيعيان خويش را دعوت به ارزش ها کردند. در اين راستا حديثي را از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله درباره شاخصه هاي زندگي معنوي مي خوانيم. حضرت فرمود: «هرگاه خداوند براى خانواده‌اى خير بخواهد:

1. آنان را در دين دانا مى‌کند

2. کوچک‌ترها، بزرگ‌ترهايشان را احترام مى‌کنند

3. مدارا در زندگى و ميانه‌روى در خرج کردن راروزي‌شان مى‌کند

4. و به عيوبشان آگاهشان مى‌کند، تا آنها را برطرف کنند و اگر براى آنان جز اين بخواهد، به‌خودشان واگذارشان مي‌کند. (نهج الفصاحه، ح 147)

اِذا اَرادَ اللّه‌ُ بِاَهْلِ بَيْتٍ خَيْرا فَقَّهَهُمْ فِى الدّينِ وَ وَقَّرَ صَغيرُهُمْ کَبيرَهُمْوَ رَزَقَهُمُ الرِّفْقَ فى مَعيشَتِهِمْ وَ الْقَصْدَ فى نَفَقاتِهِم وَ بَصَّرَهُمْ عُيُوبَهُمْ فَيَتُوبُوا مِنْها وَاِذا اَرادَ بِهِمْ غَيْرَ ذلِکَ تَرَکَهُمْ هَمَلاً.

اين سخنانِ برترين خلق نزد خداوند است که از حکمت‌هاي الهي سرچشمه مي گيرد و بسيار با مکتب مدرنيسم و آرمان هاي آن فاصله دارد. غير از اين موارد بايد ساير شاخصه هاي زندگي سالم را مبتني بر آموزه هاي قرآن و عترت مورد واکاوي قرار داد تا به اين ترتيب راهي روشن در دل تاريکي هاي دنيا به روي انسان روشن شود.