زنگ خطر 28ميليوني شدن جمعيت زير خط فقر

سقوط اقتصادي برخي اقشار جامعه در يک دهه اخير،رشد حاشيه نشيني،افزايش آمار اعتياد ،فساد،افزايش مهاجرت به شهرهاي بزرگ، زنانه شدن چهره آسيب‌هاي اجتماعي  و... از جمله هشدارهايي است که اگر نسبت به ساماندهي و مقابله با آن در برنامه هفتم توسعه جدي نباشيم، به‌ زودي در حوزه سلامت اجتماعي جامعه با بحران جدي روبرو مي شويم.

محسن پيرهادي بااشاره به اينکه از دهه 80 تا کنون مهمترين بستر براي سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي در زمينه کنترل و کاهش آسيب‌هاي اجتماعي در لواي قوانين برنامه توسعه بوده است،گفت:مسئله آسيب‌هاي اجتماعي در لايحه برنامه هفتم توسعه درقالب مفهوم ارتقاي سلامت اجتماعي مورد توجه دولت قرار گرفته و در بندهايي از مواد 80،89و92 نيز به مباحث کنترل و کاهش آسيب‌هاي اجتماعي ورود کرده است.

تنزل توجه به آسيب هاي اجتماعي در لايحه برنامه هفتم

به گفته پيرهادي لايحه برنامه هفتم توسعه همچون قانون برنامه ششم توسعه براي آسيب‌هاي اجتماعي اولويت‌بندي قائل شده‌ اسـت اما متاسفانه اولويت‌هاي پيشنهاد شده در لايحه برنامه هفتم توسعه تفاوت چنداني با اولويت‌هاي تعيين شده در برنامه ششم توسعه ندارند.

 نايب رئيس کميسيون تلفيق برنامه هفتم با تاکيد بر اينکه منطق برنامه ريزي توسعه اقتضا مي‌کند برنامه‌هاي جديد،کامل‌تر از برنامه‌هاي پيشين باشند،ادامه داد: برغم اين مهم اما احکام مرتبط با آسيب‌هاي اجتماعي درلايحه برنامه هفتم توسعه درمقايسه با قانون برنامه ششم توسعه، از کيفيت پايين‌تري برخوردارند و مي توان گفت به نوعي در پرداخت و پيگيري دچار تنزل شده اند.

 نماينده مردم تهران در مجلس با تاکيد بر اينکه بي‌توجهي به رشدآسيب‌هاي اجتماعي سبب بحراني شدن حوزه سلامت اجتماعي  مي شود،افزود: ضعف نگاه آينده نگارانه به آسيب‌هاي‌ اجتماعي نوپديد، نگاه حداقلي و معلول‌محور به ناهنجاري‌هاي اجتماعي، در نظر نگرفتن ملاحظات منطقه اي و آمايش سرزمين درباره آسيب‌هاي اجتماعي و بي توجهي به آسيب‌هاي اجتماعي اولويت‌ داري از قبيل اعتياد و غيره از جمله مواردي است که بايد در توسط مجلس و دولت لايحه برنامه هفتم توسعه رفع شود.

چشم پوشي دولت از زنانه شدن آسيب هاي اجتماعي

نايب رئيس کميسيون تلفيق برنامه هفتم توسعه ادامه داد: از سوي ديگر نيز عدم توجه به مقوله زنانه شدن آسيبهاي اجتماعي؛ يکي از مهمترين مسائل در حوزه آسيب‌هاي اجتماعي که در لايحه برنامه هفتم ديده نشده است، روند زنانه شدن آسيبهاي اجتماعي در حوزه‌هايي همچون مصرف دخانيات، اعتياد، مفاسد اجتماعي و ...بايد به صورت ويژه مورد توجه قرار گيرد که متاسفانه دولت در بستر لايحه نسبت به آن چشم پوشي داشته و مورد توجه قرار نگرفته نداده، اين در حالي است که زنان به مراتب آسيب پذيرتر از مردان هستند.

پيرهادي با بيان اينکه اگرچه احکام مذکور در زمينه اولويت‌گذاري وتعيين راهبرد ازشرايط به نسبت خوبي برخوردارند،افزود: همين احکام در زمينه تعيين اقدام‌هاي اجرايي، تعيين دستگاه مجري،شاخص‌گذاري و ضمانت اجرا که از قضا مؤلفه‌هاي بارز برنامه‌هاي توسعه هستند،شرايط مطلوبي ندارند. بنابراين، انتظار مي‌رود در فرايند بررسي لايحه در مجلس کاستي‌ها و نقاط ضعف مزبور با هدف افزايش قابليت اجرا و نظارت‌پذيري برنامه در حوزه کنترل و کاهش آسيب‌هاي اجتماعي مورد تدبير مجلس قرار گيرد.