حرکت رو به جلويي که معکوس شده است!

. ليگ منظم و باکيفيت فرصتي بود تا بازيکنان در کوران رقابت قرار بگيرند، ديده شوند و در نهايت شايستگان به اردوهاي ملي دعوت شوند؛ در واقع ليگ پيش‌نياز اصلي موفقيت تيم ملي در ميادين بين‌المللي بود.

با اين حال چند سالي‌ست که شرايط ليگ فوتسال زنان به شدت افول کرده و به‌نظر مي‌رسد در نگاه فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ اين رقابت‌ها ديگر جايگاهي ندارد. فوتسال زنان که زماني محور افتخار و غرور ورزش بانوان ايران بود حالا به حاشيه رانده شده و از يک ليگ پويا و الهام‌بخش به رقابت‌هايي کم‌رمق و بي‌برنامه تبديل شده است.

البته که در اين سال‌ها اين بي‌توجهي تنها به ليگ محدود نشد؛ تيم ملي فوتسال زنان نيز پس از سال‌ها درخشش و کسب دو قهرماني پياپي در جام ملت‌هاي آسيا به‌طرز غريبي از صحنه خارج شد. تيمي که قاره کهن را فتح کرده بود در آخرين دوره جام ملت‌ها نتوانست از عنوان قهرماني خود دفاع کند و به رتبه سوم بسنده کرد؛ نتيجه‌اي که در گذشته يک ناکامي به حساب مي‌آمد اما حالا تبديل به «اميدواري» شده است. چرا که تيم ملي با ايستادن بر جايگاه سوم آسيا موفق شد سهميه حضور در نخستين دوره جام جهاني فوتسال زنان را به دست آورد و همين سهميه نيز تا حدي از فشار انتقادات بر فدراسيون کاسته است تا همه چيز در تيم ملي مناسب به نظر برسد.

اما اگر بخواهيم واقع‌بين باشيم واقعيت اين است که حال و روز فوتسال زنان ايران اصلاً مساعد نيست. همانطور که تيم ملي در سطح قاره‌اي جايگاه گذشته‌اش را از دست داده ليگ داخلي نيز به نوعي در حالت احتضار به سر مي‌برد. فصل گذشته مسابقات ليگ برتر در بدترين شرايط ممکن برگزار شد؛ به‌قدري تيم‌ها درگير مشکلات مالي بودند که تقريباً هر هفته يک خبر انصراف به گوش مي‌رسيد و در نهايت ليگ با حداقل کيفيت ممکن و صرفاً براي ثبت در تقويم ورزشي برگزار شد.

پس از کسب سهميه جام جهاني اميدهايي به بازگشت ليگ به روزهاي بهتر شکل گرفت. انتظار مي‌رفت که حالا ديگر فدراسيون فوتبال نگاه جدي‌تري به فوتسال بانوان داشته باشد و با برگزاري يک ليگ منظم پويايي دوباره‌اي به اين رشته تزريق کند اما واقعيت با اين انتظار در تضاد است. اعلام اوليه تاريخ آغاز ليگ براي 20 مرداد 1404 بود؛ اما حالا در کمال تعجب تازه اعلام شده که قرعه‌کشي مسابقات در همين تاريخ برگزار خواهد شد! اين يعني ليگ حتي هنوز شکل نگرفته چه رسد به آماده‌سازي تيم‌ها و آغاز مسابقاتي که بتواند به تيم ملي کمک کند.

در آستانه دو رويداد مهم از جمله بازي‌هاي کشورهاي اسلامي و جام جهاني فوتسال زنان که تيم ملي قرار است در اين دو مسابقه به ميدان برود وضعيت به‌شدت نامطلوب است. تيم ملي فوتسال بانوان ايران بايد آبان در رقابت‌هاي کشورهاي اسلامي شرکت کند و پس از آن در آذرماه راهي فيليپين شود تا در نخستين دوره جام جهاني فوتسال زنان حاضر شود. اما تيم ملي چگونه بايد آماده شود وقتي ليگ که بزرگ‌ترين پايگاه آماده‌سازي بازيکنان است اين‌چنين بلاتکليف مانده است؟

تنها اقدام مثبت فدراسيون در اين ميان بازگرداندن شهرزاد مظفر به عنوان سرمربي تيم ملي بوده است. مربي‌اي که با کارنامه‌اي درخشان پيش‌تر ايران را به دو قهرماني در آسيا رسانده بود. حالا همه چشم‌ها به مظفر دوخته شده تا شايد با تجربه‌اش تيم ملي را از اين وضعيت خارج کند. اما واقعيت اين است که حتي بهترين مربيان هم بدون پشتوانه ليگ قوي نمي‌توانند معجزه کنند.

جاي تأسف دارد که ليگي که روزگاري با حضور تعداد بالاي تيم‌ها در دو گروه برگزار مي‌شد و از دل آن ستاره‌هايي مانند فرزانه توسلي، نسيمه غلامي، سارا شيربيگي، فرشته حسيني و بسياري ديگر بيرون آمدند حالا به سطحي رسيده که حتي برگزاري‌اش هم با اما و اگر همراه است.

اگر فدراسيون فوتبال به دنبال حفظ اعتبار فوتسال بانوان است بايد هر چه سريع‌تر براي احياي ليگ چاره‌اي بينديشد. تيم ملي براي موفقيت در جام جهاني نياز به بازيکناني دارد که در شرايط مسابقه باشند نه در انتظار يک ليگ ناتمام.

منبع: مهر