توصيه اي براي مراقبت از بيماران مبتلا به زوال عقل

اين تحليل توسط مرکز عالي سلامت عمومي در کاهش خطر زوال عقل وابسته به انجمن آلزايمر در دانشگاه مينه سوتا انجام شد.

اين تحليل شامل داده‌هايي از سيستم نظارت بر عوامل خطر رفتاري 2021-2022 (47 ايالت) بود. اين تحليل شش عامل خطر قابل اصلاح براي زوال شناختي را بررسي کرد شامل چاقي، ديابت، خواب نامناسب (کمتر از شش ساعت خوابيدن)، سيگار کشيدن، فشار خون بالا و عدم فعاليت بدني.

نتايج نشان داد که تقريباً از هر چهار مراقب بيمار مبتلا به زوال عقل، يک نفر (24.3 درصد) عوامل خطر متعددي براي زوال شناختي گزارش کرده
است.

مراقبان افراد مبتلا به زوال عقل، بيشتر از جمعيت عمومي درگير چاقي (8 درصد بيشتر)، ديابت (12 درصد بيشتر)، خواب نامناسب (21 درصد بيشتر)، سيگار کشيدن (30 درصد بيشتر) و فشار خون بالا (27 درصد بيشتر) بودند. در مقابل نيز عدم فعاليت بدني در بين مراقبان بيماران مبتلا به زوال عقل کمتر بود (9 درصد کمتر).

به گزارش نشريه تخصصي «مديکال اکسپرس»، علاوه بر اين، مراقبان جوان‌تر (زير 45 سال) به ويژه در برابر داشتن عوامل خطر قابل اصلاح براي زوال شناختي آسيب‌پذير بودند، به طوري که مراقبان جوان‌ترِ مبتلايان به زوال عقل، بيشتر احتمال داشت که عوامل خطر متعددي داشته باشند (21.6 در مقابل 15.5 درصد در جمعيت عمومي).

در همين حال «متيو باومگارت»، معاون ارشد سياست‌هاي سلامت در انجمن آلزايمر آمريکا در بيانيه‌اي گفت: اين تحليل، آسيب‌پذيري مراقبان بيماران مبتلا به زوال عقل را برجسته مي‌کند. مراقبان بيماران مبتلا به زوال عقل اغلب آنقدر مشغول مراقبت از يکي از اعضاي خانواده يا دوستان خود هستند که سلامت خود را ناديده مي‌گيرند. اين تحليل بايد زنگ خطري براي سلامت عمومي باشد تا استراتژي‌هايي را تدوين کند که به سلامت مراقبان رسيدگي و به اين جمعيت در معرض خطر کمک کند.

براي افرادي که به هر دليلي چه ژنتيکي و چه سبک زندگي ناسالم، گرفتار اين اختلال عصبي پيش‌رونده مي‌شوند يک نکته قابل تامل و حياتي در روند مديريت بيماري وجود دارد و آن، نقش بسيار مهم افرادي است که از اين بيماران مراقبت مي‌کنند. بايد توجه داشت که خانواده ها و بستگان مبتلايان به زوال عقل و آلزايمر نيز با پيشرفت مرحله به مرحله‌ي اين بيماري، تحت تاثير قرار مي‌گيرند. افرادي که با اين بيماران در تماس هستند، علاوه بر رنج اينکه عزيزانشان هر روزه بخشي از توانايي‌هاي خود را از دست مي‌دهند و نياز به مراقبت دارند، مي‌بايست به اين بيماران کمک کنند تا حد امکان کارکرد و توانايي‌هاي خودشان را حفظ کنند و در عين حال از صدمات احتمالي مرتبط با عوارض اين بيماري در امان بمانند.

هزينه‌هاي بالاي چکاپ‌هاي پزشکي و داروهاي اين بيماري که بايد براي مبتلايان به آلزايمر تهيه کرد نيز از ديگر مشکلاتي است که خانواده‌هاي اين بيماران در بيشتر کشورها با آن روبرو هستند.

همچنين از آنجايي که ممکن است مراقبت کنندگان به دليل اينکه اين بيماري، توانايي‌ها و ابعاد مختلف بيمار از جمله قدرت تصميم گيري، قدرت تکلم، توانايي‌هاي شناختي و ... را تحت تاثير قرار مي‌دهد، دچار کلافگي و خستگي شده و براي تعامل با بيمار دچار مشکل شوند، به همين دليل توصيه مي‌شود که مراقبت کنندگان از مبتلايان به آلزايمر و زوال عقل هم از همان ابتداي تشخيص اين بيماري در بيمارشان تا مراحل بسيار پيشرفته آن، نسبت به سلامت روان خود نيز مراقبت‌هاي لازم را انجام دهند، زيرا وضعيت رواني و حالات مراقبت کنندگان مي‌تواند بر وضعيت و حالات اين بيماران تاثير بگذارد.