ورزش براي انسانها داراي فوايد جسمي و فيزيکي، فوايد رواني و ذهني و فوايد اجتماعي است و به عنوان يک داروي پيشگيرانه قدرتمند و همهجانبه عمل ميکند و يک سرمايهگذاري بيهمتا براي جسم، ذهن و کيفيت زندگي است.
ورزش کردن فقط درباره زيبايي اندام يا کاهش وزن نيست؛ بلکه اقدامي موثر براي ساختن يک زندگي قوي، سالم و شاد است تا بتوان از هر لحظه نهايت استفاده را برد.
درباره فوايد جسمي و فيزيکي ورزش کردن ميتوان به سلامت قلب و عروق، کنترل وزن و پيشگيري از چاقي، تقويت عضلات و استخوانها، افزايش سطح انرژي، تقويت سيستم ايمني، پيشگيري از بيماريهاي مزمن اشاره کرد و در زمينه فوايد رواني و ذهني نيز ورزش ميتواند منجر به کاهش استرس و بهبود خلق و خو، تقويت اعتماد به نفس، بهبود خواب و تقويت عملکرد مغز و حافظه شود.
ورزش کردن در حوزه فوايد اجتماعي نيز فوايدي از جمله فرصتي براي اجتماعي شدن، افزايش بهرهوري و انرژي براي کارهاي روزمره، افزايش طول عمر را براي افراد دارد که نميتوان آن را ناديده گرفت.
محسن داوودي عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشکي شيراز درباره فوايد ورزش کردن و باورهاي درست و نادرست آن، با اشاره به اينکه برخي مردم بر اين باورند که اگر ورزش باعث درد عضلات نشود، فايدهاي ندارد، اظهار کرد: دردهاي عضلاني تأخيري يا DOMS معمولاً در افرادي پس از ورزشهاي شديد، افرادي که براي اولين بار فعاليت هاي ورزشي را شروع ميکنند يا فعاليتهايي مثل پايين آمدن از کوه يا بلند کردن وزنه سنگين ممکن است رخ دهد.
وي افزود: اين دردها ناشي از آسيبهاي ميکروسکوپي به عضلات است و هميشه رخ نميدهد؛ در واقع ورزش منظم و اصولي حتي بدون ايجاد درد عضلاني، فوايد قلبي عروقي، متابوليکي و رواني فراواني دارد و صرف اين تصور شود که ورزش با ايجاد درد عضلاني تاثيرگذاري دارد، منبع علمي ندارد.
آيا هرچه بيشتر عرق کنيم، چربي بيشتري ميسوزانيم؟
اين متخصص فيزيولوژي قلب و عروق درباره باور رايج ديگري مبني بر اينکه هرچه بيشتر عرق کنيم، چربي بيشتري ميسوزانيم، اظهار کرد: تعريق، مکانيزم طبيعي بدن براي تنظيم دما است و ارتباطي با ميزان چربيسوزي ندارد؛ ميزان عرق کردن تحتتأثير عوامل مختلفي مانند دماي محيط، رطوبت هوا، ژنتيک و سطح آمادگي بدني قرار
دارد.
داوودي به فرايند طبيعي چربيسوزي در بدن اشاره کرد که طي متابوليسم و بهويژه اکسيداسيون چربي اتفاق ميافتد و بيشتر در فعاليتهاي هوازي با شدت متوسط و طولانيمدت مانند پيادهروي تند، دوچرخهسواري يا شنا رخ ميدهد.
آيا ورزش صبحگاهي يا ناشتا براي همه مناسب است؟
وي در ادامه درباره ورزش صبحگاهي يا در حالت ناشتا توضيح داد: اگرچه برخي افراد با ورزش در صبح زود احساس بهتري دارند و ممکن است چربيسوزي در اين شرايط کمي بيشتر باشد اما اين روش براي همه مناسب نيست و بستگي به سازگاري فرد دارد.
اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي شيراز با بيان اينکه ورزش صبحگاهي يا ناشتا در افراد ديابتي، ميتواند خطرناک باشد و منجر به سرگيجه يا ضعف شود، افزود: به همين دليل توصيه ميشود ورزش شديد در حالت ناشتا انجام نشود و بهترين زمان، يک تا دو ساعت پس از صرف صبحانه سبک است.
ورزش و کاهش وزن
داوودي توضيح داد: برخي افراد بر اين باورند، اگر پس از چند روز ورزش، وزن کم نکنيم، يعني ورزش بيفايده بوده است که اين باور از نظر علمي درست نيست.
وي ادامه داد: کاهش وزن فرآيندي زمانبر است و معمولاً پس از چند هفته تا چند ماه خود را نشان ميدهد. حتي ممکن است در ابتداي شروع ورزش به دليل احتباس آب در عضلات، وزن کمي افزايش يابد.
به گفته اين متخصص فيزيولوژي قلب و عروق، براي سنجش اثربخشي ورزش بايد علاوه بر وزن، شاخصهايي مانند دور کمر و درصد چربي بدن را نيز در نظر گرفت همچنين افزايش توده عضلاني هم به معناي سلامت بيشتر است و نبايد آن را با چاقي اشتباه گرفت.
داوودي با اشاره به گسترش توصيههاي غيرعلمي ورزشي در فضاي مجازي گفت: مردم بهتر است مراقب تبليغات اغراقآميز درباره کاهش وزن سريع، مکملها يا دستگاههاي ورزشي باشند.
وي بهترين راه براي تمرينات ورزشي ايمن و رسيدن به وزني ايده آل را مشورت با متخصصان فيزيولوژي ورزشي يا پزشکي ورزشي همچنين استفاده از منابع علمي معتبر دانست و اظهار کرد: ورزش بايد هوشمندانه، اصولي و بر پايه دانش انجام شود تا سلامت فرد را تضمين کند.
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.