انقلاب اسلامی ایران در آینه روایات (131)

اهل مشرق و پرچم‌هاي سياه(7)

سرگذشت عباسيان در ادعاي مهدويت و انتخاب پرچم و لباس‌هاي سياه در تاريخ ثبت است. اين حيله عباسيان در اوائل، تا حدودي به سود آن‌ها تمام شد؛ اما اين ترفند به سرعت توسط دانشمندان، راويان حديث و امامان معصوم(ع) کشف و حقايق مکتوم روشن و مبرهن شد. چرا که هيچيک از آنان داراي صفات حضرت مهدي نبودند و آچه را چيامبر گرامي اسلام وعده داده بود، به دست آنان تحقق نيافت و نتوانستند حتي در کاخ خود عدالت را برقرار سازند.(کوراني ، 1394: 237).

در برخي روايات اعتراف آخرين خلفاي عباسي بر ادعاي دروغين مهدويت پدران آن‌ها و جعلي بودن و کذب بودن آن، آمده است. با توجه به اينکه ادعاي مهدويت در اواخر قرن يکم هجري قمري به دليل ستم-هايي که بني اميه بر مردم و اهل بيت پيامبر، روا مي‌داشتند، زمينه مناسبي داشته است، لذا با نقل روايت‌هاي پيامبر مبني بر ظلم به اهل بيت و بشارت به ظهور حضرت مهدي(ع) در بين مردم نقل محافل شد و از اين فضا بني‌عباس سوء استفاده کردند. حتي عده‌اي از بني هاشم از جمله موسي بن طلحه بن عبيدالله و عبدالله بن حسن مثني اقدام به برافراشتن علم مهدويت به خود يا فرزد خود نمودند.

عبدالله بن حسن مثني براي فرزندش از زمان تولد و طفوليت برنامه‌ريزي دقيق کرد و حتي نام او را محمد گذاشت؛ زيرا مي‌دانست که حضرت مهدي(ع) هم‌نام پيامبر است و سپس او را تحت تربيت و مراقبت ويژه قرار داد و از چشم مردم پنهان کرد و با اشاعه داستان‌هايي پيرامون فرزند خود، او را همان مهدي موعود معرفي کرد.

ابوالفرج اصفهاني (1385ق، 244) مي‌نويسد: محمد فرزند عبدالله بن حسن که از کودکي از انظار عموم پنهان بود، مردم را به سوي خود فرا خواند. به زبان مردم افتاد که او را مهدي صدا بزنند. عباسيان نيز قبل از آن که از هم‌پيمانان حسني خود روي‌گردان شوند، همين ادعا را ترويج مي‌کردند.

منابع:

1- کوراني، علي(1394) عصر ظهور، ترجمه مهدي حقي، چاپ 29، تهران، چاپ و نشر بين الملل

2- ابوالفرج اصفهاني، علي بن حسين بن محمد(1385ق) مقاتل الطالبين، تصحيح سيد احمد صقر، بيروت، المکتبه الحيدريه