اغتشاشات؛ بسترسازي براي تحميل جنگ به ايران

به زعم دشمن، براي ايجاد بحران عميق منجر به فروپاشي ساختاري، بايستي ديدگاه يا طرز فکر ملت ايران از نگرش الهي و ديني و انقلابي به نگرش عرفي و غربگرايانه و رفاه‌طلبانه تغيير کند.

هدف از تغيير نگرش ملي ايرانيان نيز، براندازي جمهوري اسلامي (قدرت نگه‌دارنده کشور) و تقسيم و تجزية ايران است. تغيير ديدگاه ملي به غربگرايي، مي‌تواند منجر به «تغيير وضعيت آرامش و امنيت به وضعيت اغتشاش و خونريزي و بحران » شود. تلاشهاي آمريکا و اسراييل و... براي ايجاد تغيير فکري در ايران بي‌تاثير نبوده اما به موفقيت منجر نشده است، اگر چه اغتشاشات سنگيني رخ داده است.

نخستين طرح بزرگ دشمنان براي ايجاد آشوب و بحران در بستر انتخابات 88 اجرا شد؛ کشاندن مردم به خيابان به بهانة انتخابات و لغزاندن و سوق دادن آنها به مخالفت با نظام: انتخابات بهانه است/ اصل نظام نشانه است!

اعتراضات و فتنه 88 عزم دشمنان را براي تداوم دشمني با ايران محکم‌تر کرد و تحريم‌هاي بي‌سابقه عليه ايران اعمال شد.

دومين طرح بزرگ دشمن، اغتشاشات 1401 بود که نسبت به فتنه 88 خشن‌تر و خونين‌تر بود. اين اغتشاشات در تصميم‌سازي جنگ و حمله به ايران بسيار مؤثر بود.

️به رغم عملياتهاي رواني و بيرحمانة دشمن براي کشاندن مردم به مقابله با حکومت، از جمله کشته سازي از يک دختر (مهسا) که مشابه آن در فتنه 88 هم اجرا شده بود(کشتن ندا آقاسلطان و نسبت دادن به ماموران) مردم صف خود را از دشمن جدا کردند و به حمايت از وطن و نظام پرداختند.

دقت در اقدامات تروريستي در اغتشاشات 1401 مانند ترور مامور اطلاعاتي در سنندج، ترور فرمانده اطلاعات سپاه در زاهدان و ترورهاي ديگر از عوامل امنيتي، حاکي از آن است که مزدوران آموزش ديده‌اي اين جنايات را اجرا مي‌کردند. وگرنه يک معترض عادي چگونه مي‌تواند ماموران امنيتي را شناسايي کرده و به قتل آنها اقدام کند؟ اين‌کارها، توسط دستگاه اطلاعاتي دشمن اجرا مي‌شد. کشتن زنان و کودکان و نسبت دادن آن به خادمان امنيت نيز روشي شناخته شده براي فريب اشخاص ساده و جذب آنها به اغتشاش است.

با هوشياري ملت، طرح‌هاي 88 و 401 شکست خورد، اما شکست دشمن به معناي بي‌تاثير بودن طرح‌هاي او نبود. در 88 و 401، دشمن اجراي پروژه‌هاي خود توسط عناصرداخلي را در مقياس گسترده تجربه کرد و اين تجربه را در شکل عمليات‌هاي تروريستي نظامي به جنگ 12 روزه منتقل ساخت.

اقدامات دشمن در استفاده از عناصر مزدور براي ترور، ايجاد ناامني، حمله به پدافندها يا اهداف موشکي در جنگ متکي به تجارب قبلي به ويژه اغتشاشات بود.

مهم‌تر از اقدامات تروريستي در داخل، محاسبة نادرست و اميدواري دشمن به برانگيختن مردم به اغتشاش و درگيري‌ و سقوط کشور بود. چرا دشمن دچار اين محاسبة نادرست شد؟

اغتشاشات 1401 نتيجة ملموسي براي دشمن داشت و آن شکستن خط يکي از احکام مهم اسلام و قانون و عرف يعني حکم‌حجاب در جامعه ايران بود. اين براي دشمن روزنة اميدي شد که مي‌تواند خطوط ديگر جامعه را هم بشکند. از سوي ديگر تحرکات تروريستي در جنوب شرق و غرب کشور، نفوذ اسراييل در پيرامون ايران (جمهوري آذربايجان، اقليم کردي عراق و ترکمنستان و..)، وضعيت سوريه و لبنان نيز او را به موفقيت حملة نظامي اميدوارتر کرد.

اما با تجلي اتحاد مقدس و ملي ايرانيان، فضاي جامعه به گونه‌اي از امواج احساسات همبستگي و همآوايي در حمايت از ميهن و نفرت از دشمن سرشار شد که تيم‌هاي مسلح از وطنفروشان و مزدوران که قرار بود در روز دهم جنگ در شهرهاي بزرگ و... به عمليات تروريستي بپردازند، جرات اقدام را از دست دادند! «دشمن، آن کساني که در بيرون مرزها هستند، به عوامل خودشان گفتند بي‌عرضه‌ها، ما ديگر چه کار مي‌‌توانستيم براي شماها بکنيم که نکرديم؟ زمينه‌ها را فراهم کرديم، بمباران کرديم، عده‌اي را ترور کرديم، کشتيم. چرا کاري نمي‌کنيد؟»

با شکست در جنگ 12 روزه، دشمن همچنان به دنبال تکرار تجربه اغتشاشات و ارتقا و تکميل طرح‌هاي قبلي است.

اتحاد مقدس، اراده و تهاجم دشمن را شکست. اما دشمن اين نقطه قوت کليدي را بيشتر شناخت و اميدوار است که آن را با رسانه (گسترش نارضايتي‌ و نااميدي‌) و از طريق غربگرايان، قومگرايان و تجزيه‌طلبان، عرياني‌طلبان، انواع فرقه‌هاي نوپديد و سابقه‌دار، تروريسم و...به اغتشاشات گسترده منجر کند. اگر موفق شود، جنگ در راه است...

هر صدايي از جنس اغتشاش، چراغ سبزي به دشمن براي تحميل جنگ به کشور است.

* جلال محمدي