عليرضا محرمي - روزي تلخ براي فوتبال زنان ايران بود، اما به نقطه عطفي تبديل شد؛ حالا کام زنان فوتباليست ايراني با حضور در ميادين بينالمللي و البته صعود دوباره به جام ملتهاي آسيا شيرين شده است.
به گزارش تابناک، فوتبال زنان برعکس شرق قاره کهن، آنطور که بايد در غرب آسيا مورد توجه نبوده؛ شايد اردن يکي از سرآمدهاي آن بوده و ديگر کشورهاي عمدتاً عرب و البته مسلمان کمتر به سمت سرمايهگذاري روي فوتبال زنان رفتهاند. با اين حال سرآمد بودن زنان ايراني و حضورشان در جوامع مختلف، اين شرايط را فراهم کرد که فوتبال زنان ايران هم خيلي زود پابگيرد و به سمت توسعه برود.
ميتوان گفت فوتبال زنان ايران در غرب آسيا تاحدودي از اردن هم پيشي گرفته و شايد براي رسيدن به ازبکستان در منطقه مرکزي آسيا نياز به تلاش بيشتري داشته باشد. با اين حال فوتبال زنان ايران قصه پر غصهاي دارد؛ مسيري سخت و دشوار که شايد برخي از قصههاي آن فراموش شده و بخش ديگري را پوشاندهاند که بلکه در تاريخ فراموش شوند. با اين حال ميتوان گفت قصه اصلي فوتبال زنان ايران که امروز به يک شيريني در اردن تبديل شده، با يک تلخي از همين مبدأ آغاز شد.
خردادماه 1390 تيم ملي زنان ايران راهي امان شده بود؛ اردن ميزبان مرحله دوم مسابقات انتخابي المپيک 2012 لندن بود و تيم ملي زنان ايران بايد علاوه بر رقابت با اردن ميزبان، با ازبکستان، ويتنام و تايلند براي رسيدن به المپيک رقابت ميکرد. البته که اين رقابت شروع نشده براي زنان ايران پايان يافت، چون داوران تعيين شده از سوي فيفا در همان بازي اول مقابل اردن، لباس فوتباليست زن ايراني را تأييد نکردند و اجازه حضور آنها را به زمين ندادند.
منع حجاب براي فوتباليستهاي زن ايراني در مسير رسيدن به المپيک 2012 لندن، يک نقطه عطف بود براي فوتبال زنان ايران و البته ديگر بازيکنان مسلمان؛ چراکه از آن پس بود که فدراسيون فوتبال ايران با فيفا نامهنگاري کرد تا پوشش زنان مسلمان در مسابقات فوتبال به رسميت شناخته شود و البته پيگيريهاي جدي پرنس علي [شاهزاده اردني که بعدها براي رياست فيفا هم نامزد شده بود] به نتيجه رسيد و فيفا لباسي را براي زنان محجبه به تأييد رساند.
البته که اين موضوع تنها چالش پيشرو نبود و فوتبال زنان ايران در تمام اين سالها بارها اسير کم توجهي برخي مديران و رؤساي فدراسيونها قرار گرفته؛ به طوري که در مقطعي در دوره قبلي رياست مهدي تاج بلاتکليفي تيم زنان ايران به دوره سرپرستي حيدر بهاروند کشيده شد و نداشتن بازي با تيمهاي رسمي به مدت 18 ماه در سال 99 باعث حذف تيم زنان از رنکينگ فيفا شد. بازگشت فوتبال زنان ايران به عرصه بينالمللي و تشکيل اين تيم به يک سال بعد کشيد و البته به اتفاقي شيرين هم ختم شد؛ تيم ملي زنان ايران با سرمربيگري مريم ايراندوست تشکيل و اين تيم مهرماه 1400 در تاشکند با پيروزي مقابل اردن موفق شد تاريخسازي کند و براي اولين بار به جام ملتهاي آسيا راه يافت.
حالا فوتبال زنان ايران بار ديگر به جام ملتهاي آسيا راه يافته؛ اين بار با هدايت مرضيه جعفري، سرمربي خوشنام و پرافتخار فوتبال زنان که پس از سالها موفقيت در عرصه باشگاهي، در عرصه ملي هم تيمش را به موفقيت رساند. بازهم در اردن؛ درست جايي که قصه اشکبار فوتبال زنان ايران شروع شده بود و حالا آنها توانستهاند حق حساب خود را بگيرند و لبخند روي لبانشان جاري شود. با صعودي به جام ملتهاي آسيا 2026 که به ميزباني استراليا برگزار خواهد شد و بخشي از مسير پر نوسان فوتبال زنان ايران خواهد بود.
اظهار نظر 0
روزنامه به دیدگاه شما نیازمند است،از نظراتتون روی موضوعات پیشوازی خواهیم کرد.