شهيد آيت الله مدني از طويريج تا حرم مطهر را پابرهنه و هروله کنان مي پيمود

در روز اربعين حضرت زينب کبري (س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاري، قبر مطهر امام (ع) را زيارت کردند و از آنجا زيارت اربعين آغاز شد.

مراسم پياده روي کربلا در روز اربعين، از ديرباز در ميان شيعيان و دوستداران اهل بيت (ع) اهميت بسزايي داشته و علما و مراجع نيز همگام با مردم عراق و ديگر سرزمين‌هاي اسلامي در اين مراسم معنوي شرکت مي‌کنند. اين پياده روي از مسيرهاي گوناگون انجام مي‌شود که شلوغ‌ترين مسير، راه سه روزه نجف به کربلاست. در طول تاريخ، علما و چهره‌هاي برجسته شيعه در هدايت و ترغيب شيفتگان حسيني به اين پياده روي و زيارت اربعين، نقش اساسي داشته‌اند و ضمن ارائه رهنمود، خود نيز در اين مراسم شرکت کرده‌اند.

به مناسبت فرارسيدن ماه صفر و ايام پياده روي اربعين حسيني، در سلسله مطالبي، به مهماني خاطرات اين بزرگان از راهپيمايي اربعين و زيارت حرم امام حسين (ع) مي‌رويم و مي‌توانيد تمامي بخش‌هاي اين مجموعه را در اينجا مشاهده نمائيد.

امروز بيستم شهريور، سالروز شهادت شهيد محراب آيت الله مدني است. يکي از اين علمايي که پيوسته در راهپيمايي زيارتي نجف تا کربلا شرکت مي‌کردند، شهيد محراب آيت الله سيد اسدالله مدني بود. شهيد سيد اسدالله مدني از مبارزان سياسي پيش از انقلاب اسلامي بود که چند بار توسط رژيم پهلوي به شهرهاي مختلف تبعيد شد. در سال 1363 ق براي ادامه تحصيل، به نجف مهاجرت کرد و در دروس سيد محسن حکيم و سيد عبدالهادي شيرازي و سپس امام خميني که در آن زمان در نجف حضور داشت، حاضر شد. مدني در درس آيت الله سيد ابوالقاسم خويي نيز شرکت کرده و از او اجازه اجتهاد دريافت کرد. شهيد مدني در حوزه نجف در کنار تحصيل تدريس مي‌کرد. کفايه، رسائل، مکاسب و درايه از جمله دروس و کتاب‌هايي بود که وي تدريس کرد. به گفته حسين راستي کاشاني، شاگردان زيادي در درس اسدالله مدني حاضر مي‌شدند.

آيت الله مدني از استادان سرشناس حوزه نجف، يکي ديگر از عاشقان هميشگي مراسم پياده روي نجف کربلا و زيارت حرم اباعبدالله الحسين (ع) و يارانش، به خصوص در روز اربعين بود. عالمان و استادان حوزه علميه نجف، خاطرات خوشي از اين شهيد بزرگ، در اين مراسم باشکوه معنوي دارند. حجت الاسلام شيخ عبدالخالق دشتي، يکي از همراهان وي در يکي از اين سفرها مي‌گويد:

«يک سال که ماه ذيحجه مصادف با زمستان بسيار سردي بود، همراه شهيد آيت الله مدني از نجف عازم کربلا شديم تا در روز عرفه، به زيارت امام حسين (ع) مشرف شويم. در اين سفر مرحوم شيخ علي حجتي کرماني و مرحوم شيخ احمد کافي نيز آقاي مدني را همراهي مي‌کردند. ما چند فرسخي رفتيم تا اينکه به يکي از روستاهاي عشاير نشين رسيديم. سپس شخص عربي جلو آمد و از آيت الله مدني استقبال کرد و به او احترام گذاشت و وي و همراهان را به مضيف خود دعوت کرد؛ چون همه به ويژه سران و شيوخ عشاير، او را به خوبي مي‌شناختند و احترام زيادي برايش قائل بودند. ما شب را همان جا استراحت کرديم و فردا صبح به راه خود ادامه داديم؛ تا اينکه به شهر طويرج در 20 کيلومتري اطراف کربلا رسيديم.

در طول مسير، هر جا که براي استراحت توقف مي‌کرديم، آقاي مدني چند حديث مي‌خواند و نکاتي اخلاقي مي‌گفت و گاهي يک بحث علمي مطرح مي‌کرد. در طويرج (الهندية)، او وضع روحي عجيبي داشت و شروع به صحبت کرد. نخست در فضيلت زيارت امام حسين (ع) سخني گفت و حرم امام را به کعبه آمال و آرزوها تشبيه کرد و بعد فرمود: از اينجا تا حرم را خوب است به صورت پابرهنه و هروله کنان ادامه بدهيم. با اينکه او درد پا و کسالت داشت، اما خودش جلو افتاد و آيه «إنّ الصّفا والمروة من شعائر الله» را که در مراسم حج ميان سعي و صفا خوانده مي‌شود، هروله کنان مي‌خواند و جلو مي‌رفت و ما نيز به دنبالش جواب مي‌داديم. وقتي وارد شهر کربلا شديم، شهيد مدني فرمود: بايد با همين حال خسته و پاي آبله زده به حرم مشرف شويم و باز خودش جلو افتاد و با حالت گريه و فرياد «يا حسين»، حرکت کرد و ما نيز به دنبالش حرکت مي‌کرديم و با همين حال، وارد حرم حسيني شديم. در اين حال مراسم زيارت را مرحوم کافي بر عهده گرفت و با اشعار و نوحه خواني جانگداز، همه را به فيض رساند.»