بي‌خوابي و خطر زوال عقل

به گزارش مديسن نت، محققان گزارش دادند که سالمندان مبتلا به بي‌خوابي مزمن ممکن است با افزايش سن، کاهش سريع‌تري در حافظه و مهارت‌هاي تفکر خود تجربه کنند.

اين مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به بي‌خوابي مزمن در مقايسه با افرادي که خواب بهتري دارند، 40 درصد بيشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل يا کاهش مهارت‌هاي شناختي خود قرار دارند.

محققان گفتند که اين شرايط معادل 3.5 سال پيري بيشتر مغز است.

دکتر «ديه‌گو کارواليو»، متخصص طب خواب در کلينيک مايو در روچستر مينه‌سوتا، گفت: «بي‌خوابي فقط بر احساس شما در روز بعد تأثير نمي‌گذارد بلکه ممکن است به مرور زمان بر سلامت مغز نيز تأثير بگذارد.»

وي در يک بيانيه خبري گفت: «ما شاهد کاهش سريع‌تر مهارت‌هاي فکري و تغييرات در مغز بوديم که نشان مي‌دهد بي‌خوابي مزمن مي‌تواند يک نشانه هشدار اوليه يا حتي عاملي در مشکلات شناختي آينده باشد.»

براي مطالعه جديد، محققان بيش از پنج سال 2750 سالمند (ميانگين سني 70 سال) را که همه آنها از سلامت مغزي خوبي برخوردار بودند، پيگيري کردند.

حدود 16 درصد از شرکت‌کنندگان بي‌خوابي مزمن داشتند که به صورت مشکل در به خواب رفتن حداقل سه روز در هفته به مدت سه ماه يا بيشتر تعريف شد.

شرکت‌کنندگان هر سال در آزمون‌هاي تفکر و حافظه شرکت مي‌کردند. برخي نيز اسکن مغزي انجام مي‌دادند تا نشانه‌هاي پيري مغز، از جمله بافت مغزي آسيب‌ديده و پلاک‌هاي سمي آميلوئيد بتا، بررسي شود.

نتايج نشان مي‌دهد که حدود 14 درصد از افراد مبتلا به بي‌خوابي مزمن، در مقايسه با 10 درصد از افراد بدون بي‌خوابي، دچار اختلال شناختي خفيف يا زوال عقل شدند.

به طور کلي، پس از در نظر گرفتن ساير عوامل خطر، افراد مبتلا به بي‌خوابي 40 درصد بيشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

محققان گفتند که اثرات خواب نامناسب از همان ابتداي مطالعه قابل توجه بود.

اين مطالعه نشان داد افرادي که گزارش دادند کمتر از حد معمول مي‌خوابند، بيشتر احتمال دارد که نمرات آزمون شناختي پايين‌تري کسب کنند و بيشتر احتمال دارد که بافت مغزي آسيب‌ديده و پلاک‌هاي آميلوئيدي داشته باشند.

در واقع، محققان گفتند که تأثير خواب نامناسب بر پلاک‌هاي آميلوئيد- که از نشانه‌هاي بيماري زوال عقل است- مشابه خطري است که در افراد داراي عوامل خطر ژنتيکي شناخته‌شده براي آلزايمر مشاهده مي‌شود.

نتايج نشان داد که افراد بي‌خوابي که ژن APOE4- مرتبط با خطر بالاتر آلزايمر- را داشتند، کاهش شديدتري در مهارت‌هاي حافظه و تفکر نشان دادند.

کارواليو گفت: «نتايج ما نشان مي‌دهد که بي‌خوابي ممکن است به روش‌هاي مختلفي بر مغز تأثير بگذارد، که نه تنها پلاک‌هاي آميلوئيد، بلکه رگ‌هاي کوچکي که خون را به مغز مي‌رسانند را نيز درگير مي‌کند.»

او گفت: «اين موضوع اهميت درمان بي‌خوابي مزمن را تقويت مي‌کند- نه فقط براي بهبود کيفيت خواب، بلکه به طور بالقوه براي محافظت از سلامت مغز با افزايش سن. نتايج ما همچنين نشان مي‌دهد خواب فقط مربوط به استراحت نيست- بلکه مربوط به انعطاف‌پذيري مغز نيز هست.»

با اين حال، محققان خاطرنشان کردند که اين مطالعه ارتباط علت و معلولي مستقيمي بين بي‌خوابي و زوال مغز را اثبات نمي‌کند، بلکه فقط يک ارتباط را نشان مي دهد.