بازار داغ دلالي در فصل نقل‌وانتقالات؛ بنجل فروشي به قيمت جهاني!

قيمت‌گذاري 50 ميلياردي فقط براي صدور رضايتنامه بازيکني معمولي، يعني دلال‌ها به خوبي آموخته‌اند که بنجل‌فروشي را چگونه تبليغ کنند و محصول بي کيفيت خود را به بالاترين قيمت بفروشند.

به گزارش تابناک، فصل نقل‌وانتقالات فوتبال ايران هنوز به صورت رسمي آغاز نشده؛ با اين حال برخي باشگاه‌ها مذاکرات خود را براي جذب بازيکنان مدنظرشان آغاز کرده‌اند تا بتوانند زودتر تيم خود را آماده رقابت در فصل آينده کنند. در اين بين بازار دلال‌ها نيز شروع نشده داغ شده و داغي بازار را مي‌توان از قيمت‌هايي که به گوش مي‌رسد، فهميد.

فوتبال ايران، مدت‌هاست ستاره‌اي ندارد. بازيکناني که به لحاظ فني، کيفيت ويژه‌اي ندارند و بازيکن جواني هم به فوتبال ايران معرفي نشده که بخواهد لقب ستاره بگيرد. فوتبال ايران مدت‌هاست حتي با واژه پديده غريبه شده و سخت بتوان بازيکني را به عنوان پديده ليگ معرفي کرد که باشگاه‌هاي داخلي و خارجي، براي جذب او دست و پا بشکنند.

بازار نقل‌وانتقالات فوتبال ايران، بيشتر شبيه بنجل‌فروشي شده؛ با اين تفاوت که اجناس بنجل بسيار بالاتر از قيمت واقعي آن فروخته مي‌شود. جالب اينکه حتي نگاه رسانه‌اي هم تغيير کرده و تيوي بيفوما، مهاجم استقلال خوزستان که اندکي بيشتر از ساير مهاجمان از خود کيفيت نشان داده در 33 سالگي به عنوان پديده ليگ معرفي مي‌شود. عناوين و القابي که از سوي برخي رسانه‌ها و احتمالاً با هماهنگي دلال‌ها به بازيکنان داده مي‌شود تا هيجان خريد براي باشگاه‌ها و پرداخت مبالغ خارج از عرف راحت‌تر شود.

در اين بين، کافي است که فقط بازيکني اندکي متفاوت‌تر از ساير بازيکنان عمل کند؛ متفاوت نه به معناي فاصله نجومي بين يک بازيکن با ساير بازيکنان حاضر در ليگ، متفاوت فقط به اين معنا که بتواند نامش را در رده‌هاي دوم و سوم جدول گلزنان ثبت کند. آن وقت قيمت‌گذاري جهاني روي اين دسته از بازيکنان آغاز مي‌شود و چند باشگاه هم صرفاً براي اينکه گزينه‌هاي رقيب را هايجک کنند، قيمت را بالا مي‌برند و به گران‌فروشي بنجل‌ها کمک مي‌کنند.

حالا اگر اين سر و دست شکستن‌ها براي بازيکن جوان و پديده‌اي بود که مي‌شد برايش آينده‌اي متصور بود و از کنار ترانسفر به درآمد رسيد، منطقي بود. تلخي ماجرا جايي است که اين اتفاقات براي بازيکناني که در آستانه 30 سالگي هستند يا از 30 سال عبور کرده‌اند، رقم مي‌خورد و بازار دلال‌ها براي بالا بردن قيمت داغ مي‌شود.

فصل نقل‌وانتقالات شروع نشده، خبر مذاکره و توافق باشگاهي مطرح با بازيکني معمولي شنيده مي‌شود. ناگهان بحث قيمت رضايتنامه به ميان مي‌آيد و سپس ورود باشگاه ديگري براي هايجک کردن خريد احتمالي باشگاه رقيب؛ اينجا جايي است که قيمت گذاري جهاني روي جنس بنجل آغاز مي‌‌شود. قيمت گذاري 50 ميلياردي فقط براي صدور رضايتنامه بازيکني معمولي، يعني دلال‌ها به خوبي آموخته‌اند که بنجل‌فروشي را چگونه تبليغ کنند و محصول بي کيفيت خود را به بالاترين قيمت بفروشند. فريبي که هر سال باشگاه‌ها مي‌خورند و بودجه‌هاي کلان خود را به جاي توسعه آکادمي يا خريد بازيکن با کيفيت خارجي، خرج بازيکنان معمولي داخلي و گاهاً بي کيفيت خارجي مي‌کنند.