استقرار هواپيماهاي سوخت‌رسان آمريکايي در منطقه اقيانوس اطلس

تعداد استقرار هواپيماي سوخت رسان مدل KC-135  و KC-46 نيروي هوايي آمريکا در سراسر اقيانوس اطلس رو به افزايش است و آخرين مورد آن به 15 ژوئن (25 خرداد) برمي‌گردد که 30 هواپيماي سوخت رسان در آن منطقه مستقر شده است.

به نوشته مجله ميليتاري واچ، گزارش شده است که هواپيماهاي سوخت‌رسان چندين کشور غربي در حمايت از تلاش‌هاي سوخت‌گيري هوايي نيروي هوايي رژيم صهيونيستي شرکت مي‌کنند و اين احتمال وجود دارد که اين هواپيماهاي تازه مستقر شده هم براي سوخت‌گيري مشابه در نظر گرفته شوند.

احتمال قابل توجه ديگر اين است که اين هواپيماهاي سوخت‌رسان براي سوخت رساني به جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌هاي نيروي هوايي و دريايي ايالات متحده در نظر گرفته شده است.

واشنگتن در حال حاضر با سيستم‌هاي پدافند هوايي تاد و موشک‌هاي AEGIS در حمايت از تلاش‌ها براي سرنگوني موشک‌هاي بالستيک ايران که به سمت اهداف رژيم صهيونيستي شليک مي‌شوند، در جنگ مداخله دارد.

اگرچه جنگنده‌هاي اف-15 نيروي هوايي رژيم صهيونيستي مي‌توانند بدون سوخت‌گيري در هوا به خاک ايران برسند، اکثريت بزرگ ناوگان هوايي اين رژيم را جنگنده‌هاي اف-16 تشکيل مي‌دهند که برد مورد نياز براي حمله به اهداف ايراني را حتي در صورت حمل مخازن سوخت خارجي و استفاده از موشک‌هاي کروز يا بالستيک با برد زياد، در اختيار ندارند.

جنگنده‌هاي غربي به طور متوسط ​​برد بسيار کوتاهتري نسبت به جنگنده‌هاي چيني يا روسي دارند که منجر به اتکاي بسيار زيادي به سوخت‌گيري هوايي براي عمليات شده است.

به عنوان مثال، جنگنده‌هاي اف-35 داراي شعاع رزمي تقريبا 1000 کيلومتر است، در حالي که براي جي-20 چيني يا روسي Su-34 تقريبا 2000 کيلومتر است.

زرادخانه تسليحاتي ايران سطوح بالايي از دقت و توانايي نفوذ به حريم هوايي با دفاع بسيار متراکم را نشان داده است که آن را به يک عامل بازدارنده به ويژه در برابر افزايش تنش تبديل مي‌کند.